Dagboek: 31 december 2018 – zeldzame vorm van migraine?

Leestijd 4 minuten

Het was oudjaarsdag. Zoals ik het altijd leuk vind om te koken, ondanks dat het mij veel energie kost, omdat koken altijd boven mijn macht is. Ging ik ook net als ieder jaar oliebollen en wafels bakken. Vind dat erg leuk om te doen. Zeker om zo eens iets terug te doen voor de mensen in mijn omgeving!

Ik was alleen die middag en voelde mij in eerste instantie prima, wat ik dan versta onder prima. De kinderen waren op school en zouden na school langs komen en dan naar mijn ex gaan. Toen mijn oudste dochter, Jenna binnen kwam, had ik een beetje raar zicht. Ik dacht wat zie ik alles toch raar. Toen ik in de spiegel keek, zag ik maar één helft van mijn gezicht. Ik dacht het zal wel. Ik vroeg mijn dochter om even te blijven, omdat ik mij niet zo lekker voelde. Dus ze bleef een klein uurtje hangen. Ik dacht nog, dit lijkt wel op migraine, alleen wel raar, want ik had geen hoofdpijn. Ik had vroeger weleens een migraine-aanval gehad, toen ik een jaar of 16 was. Toen was mijn zicht ook heel raar, herinnerde ik mij. Maar verder nooit gehad!

Toen na ongeveer 45 minuten, mijn zicht weer normaal was, zei ik tegen mijn dochter ga maar. Het gaat wel weer. Dus ik probeerde weer verder te gaan met oliebollen bakken. Wel stuurde ik mijn vriend een appje, ik schreef hem; “kan ik jou zo ff bellen, want ik voel mij niet zo lekker.” Hij zou tenslotte oudjaar komen vieren. Hij zei: “ja, bel me maar.” Ik pakte de telefoon en belde hem op.

Ik wilde praten, maar ik gooide alle woorden er verwart uit. Mijn zinsopbouw was achterstevoren. Het was erg raar, om dit zo te ervaren. Ik wist namelijk wel wat ik wilde zeggen, maar het kwam er alleen erg raar uit. Het ergste was ook dat ik me daar heel erg bewust van was. Bewust van de verwarde woorden, ik had geen controle op mijn spraak. Mijn zinnen kwamen achterstevoren eruit! Ik barstte op dat moment in tranen uit, gewoon door frustratie. Waarop mijn vriend zei: “bel, jij eens gauw de dokter op! Ik bel je moeder wel!”

Zo goed en kwaad als het kon, probeerde ik aan de doktersassistent aan de telefoon uit leggen wat er aan de hand was. Ik moest met spoed komen. Mijn stiefvader scheurde, met zijn roze autootje, na mijn huis en binnen 10 minuten waren we bij de huisartsenpraktijk. Ik ging voor iedereens beurt in de wachtkamer, voelde mij daar wel schuldig over. Toen ik bij de huisarts was, was mijn praten niet zo verwarrend meer als dat het was. Toch wilde hij dat ik acuut naar het ziekenhuis ging, om een neuroloog te zien. Hij was bang voor een bloeding in het hoofd.

Eerst even naar huis gereden, want daar was een vriendin van mij. Eigenlijk kwam ze naar mij, om een oudejaarsborrel te drinken. Nu was ze de ziggo-monteur aan het opvangen. En zou zij met mij, naar het ziekenhuis rijden, omdat mijn stiefvader niet zo ver durft te rijden.

In het ziekenhuis aangekomen werden er verschillende testen gedaan en er werd een CT-scan gemaakt om een hersenbloeding uit te sluiten. De neuroloog vertelde mij dat het waarschijnlijk om een zeldzame vorm van migraine ging, mede om de volgorde waarop dit alles gebeurd is. We moesten wachten op de uitslag van CT-scan. Daarop gewacht en gelukkig was de uitslag goed. Gelukkig geen hersenbloeding! Ik had nog steeds geen hoofdpijn, deze kwam later echter. Hoe deze zeldzame vorm van migraine is genaamd, weet ik echter niet, ik weet ook niet of de neuroloog dit wel of niet gezegd heeft. Echter zou ik dit wel in het medisch dossier kunnen opzoeken.

Helaas ben ik op oudjaarsdag 2018 in bed belandt. Het meeste oliebollen beslag was in de prullenbak belandt. Heb weinig vuurwerk gezien. Jammer dat de jaarlijkse oudejaarsborrel met mijn vriendin niet door ging! Maar was blij dat zij er was, om er voor mij te zijn! We toasten wel een andere keer!

De epileptische aanval en deze, zo gehete, migraine aanval ervaar ik, als beangstigend, dit omdat je totaal geen controle hebt op wat er gebeurd.