Depressies ⚫️
Leestijd 6 minuten
Het valt niet mee om je staande te houden in de wereld en je verkeerd je steeds in een vicieuze cirkel. Je gezondheid werkt niet mee, waardoor je in een neerwaartse spiraal kunt raken. Ineens doe je niet meer mee in het “normale leven” Letterlijk aan de kant geschoven, dat is wat ik ervaarde toen ik ineens niets meer kon, laat staan het gevecht met artsen en of arbo-artsen. Alsof je je moet bewijzen of je ziek bent. Zeker wanneer je “de stempel” van je ziekte nog niet op je hoofd hebt staan. Je voelt je moedeloos en niet serieus genomen. Pas toen ik de diagnose Silver Russell Syndroom kreeg vielen er veel kwartjes voor mij. Maar ook werd ik serieuzer genomen. Maar vechten moest ik nog steeds.
Ik heb erg veel zwarte dagen gekend in mijn leven, iedereen denkt altijd Chantal lacht toch altijd, Ja naar de buitenwereld. Maar niemand ziet hoe het werkelijk zit, als je er psychisch en/of lichamelijk helemaal door heen zit. Ik denk dat ik bepaalde gedeeltes “letterlijk” heb leren los te laten. Ik denk dat ik nu pas weet hoe ik “los kan laten” omdat ik nu pas besef dat ik de situatie toch niet kan veranderen, hoe graag ik dat zou willen. Of dat nu lichamelijk, financieel of psychisch is. Ik heb jaren lang schema therapie gevolgd, omdat ik een pleaser was en het iedereen het na de zin wou maken. Ondanks al mijn klachten altijd. Nooit geluisterd naar mijn lijf.
Luisteren naar je lijf ik denk, dat ik dat nog steeds niet helemaal kan, “luisteren naar mijn lijf”. Je moet je voorstellen dat ik mijn leven lang, dus ook als kind te horen kreeg, dat het allemaal wel me viel. De artsen zeiden dat ik maar groeipijnen had. Het zou allemaal wel goed komen. Ondanks dat ik altijd tegen mijn ouders zei dat ik “kiespijn in bijvoorbeeld mijn knieën had, kreeg ik altijd te horen dat ik me niet aan moest stellen. Gek hè, dat je op een gegeven moment niks meer gaat zeggen. Je wordt toch niet geloofd, sterker nog ik dacht letterlijk dat de pijn tussen mijn oren zat. Totdat ik letterlijk mijn lijf kapot had gewerkt.
Maar goed ik dwaal een beetje af, maar ik wil enigszins, dat jullie een beetje begrijpen waar mijn gedrag en mijn depressies vandaan komen. Zwarte dagen dat je niet eens meer je bed uit wilt komen. Je denkt echt waarom ben ik nog op deze aardbol, zoveel pijn, geen werk en financieel aan de grond met totaal geen perspectief. Ja mag best weten dat ik zo hard gejankt heb dat ik op een gegeven moment dacht, hoe the fuck kan mijn lijf nog tranen maken.
Ik ben inmiddels zover dat ik de depressies aan voel komen. Ik ben geen hulpvrager, maar ik weet inmiddels wel hoe ik mezelf uit een depressie moet schoppen, het keyword voor mij is afleiding. Alleen afleiding vinden met een kreupel lijf en geen financiële middelen is moeilijk. Ik probeer altijd te kijken hoe ik iets positief kan invullen. Creatief bezig zijn is voor mij het beste of dat nu is door de schilderen, schrijven of zingen, ik weet dat ik zo mijn gedachten kan verzetten.
De kunst is dat ik mezelf aanvoel wat de capaciteit van die dag is, zodat ik weet wat ik kan doen. Schilderen bijvoorbeeld, of bijenwas schilderijen maken is voor mij lichamelijk intensief en zal ik in gedeeltes moeten doen. Helaas kosten zo’n hobby’s een duit geld.. Daarom struin ik vaak marktplaats af waar mensen dingen laagdrempelig weg doen. Of ik plaats een oproep op bijvoorbeeld Facebook.
Wat voor mij erg goed werk is zingen, ik zing in een koor en op een zing app waar ik inmiddels 223.3k volgers heb 😬 Nooit gedacht dat ik zoveel volgers zou krijgen, (de helft zullen wel bots zijn) had ik ze maar op instagram of youtube dan waren de geldzorgen ook gelijk over 🙄.Ik was en ben altijd erg onzeker. Ik ben vroeger veel gepest en mensen hebben veel misbruik van mij gemaakt. Vaak vraag ik me nog steeds af of sommige mensen dat nu ook nog doen… Maar goed….. Deze zing-app heeft me wel wat zelfvertrouwen gegeven. Het zingen op deze app kan ik liggend,zittend of staand doen en in mijn eigen huis, dat is echt voor mij super fijn.
Ik ben echt een denker en mijn denken gaat zo vlug en schiet alle kanten uit. Als ik in mijn negatieve kant zit, dan is het belangrijk voor mij, om pas op de plaats te nemen en proberen mijn (negatieve) denken om te zetten in een positief doen.. Soms kost mij dit nog steeds een paar dagen. Maar ik zal mensen nooit mijn depressies laten zien. Ik merk vaak dat iedereen bij mij komt uit uithuilen, omdat ik “zoveel begrijp”. Iedereen heeft zoveel “problemen” Ik ben altijd een luisterend oor voor hun… Daar en tegen bewandel ik mijn oorlogspaden vaak alleen. Ik ben mij dan ook zeer bewust dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen leven. Ik kan er niet tegen als ik zie dat mensen, andere mensen manipuleren. Dat zie ik al van mijlen ver aankomen. Allergisch ben ik daarvoor. 😖
Ik weet als je met depressies kampt, dat je je ook vaak alleen voelt. Mensen begrijpen je toch niet. Voor iedereen die weleens depressief is, wil ik ook meegeven, je bent niet alleen. Tja, veel mensen begrijpen je ook niet. Zoek afleiding met iets wat je leuk vindt en kan doen. Je portemonnee moet het ook kunnen dragen natuurlijk. Denk eraan, dat ondanks hoe diep je put ook is, hoe slecht je gezondheid is en hoe slecht je er financieel voor staat…….. Je bent en blijft de stuurman van je eigen schip! Jij bepaald de koers! Anders gezegd; Jij bent de schrijver van je eigen boek en is je boek nu slecht probeer de volgende bladzijde positief te maken!
Jij bent verantwoordelijk voor jouw koers en niet je ex, buurvrouw, of wie dan ook. Zorg dat je mooie bladzijdes kunt creëren voor jouw eigen boek!
Wil je reageren? Dat kan op de gastenboek pagina Groetjes Chantal 💖
