Sporten vroeger als kind

Leestijd 2 minuten

Als je altijd kleiner bent dan de rest en je je toch wel voelt als een “alien” kost het heel wat om gewoon “gewoon” te zijn. Ik zie mezelf als een buitenbeentje, ik heb altijd het gevoel gehad dat ik harder mijn best moest doen dan andere kinderen om mee te kunnen met de rest. Het kostte mij veel kracht om “gewoon” mee te draaien. Voor alle duidelijkheid ik wist niet dat ik het Silver-Russel-Syndroom had, ik had een z.g.n. ontwikkelingsachterstand.

Maar goed, ik wil wat voorbeeldjes geven met mijn sporten enz. toen ik jong was, ik was natuurlijk super lenig en de artsen hadden gezegd dat gymnastiek goed was voor mijn spieren. Dus ik ging turnen. Ik vond het altijd raar dat ik, als ik borstwaarts-omtrek deed aan de rekstok, dat ik dat maar een keer kon. Daarna was de kracht altijd letterlijk uit mijn lijf getrokken. Hoe hard ik ook probeerde het lukte mij maar een keer. Ook vond ik het raar dat ik altijd meer pijn had na het sporten. Van zo’n vieze gemene zeurende pijnen. Achteraf komt dit natuurlijk door de overbelasting met het hypermobiel zijn.

Ook zwemmen was doodvermoeiend, 7 meter onder waterzwemmen, omg wat heb ik daar lang over gedaan, was dat door mijn longinhoud of omdat ik zo klein was… Misschien wel beide.

Ik heb ook nog een tijd gedanst in mijn tienerjaren, wat vond ik dat leuk. Maar wat kostte mij dat veel kracht. En elke keer na het dansen, wederom, pijn pijn pijn. Helaas ben ik ook daar toen mee moeten stoppen. Ze hebben toen wederom reuma-testen gedaan, maar konden niets vinden. Dit was in mijn tienerjaren.